Delfina, geçtiğimiz yıl 6 yaşındayken, kirazlarımızı yedikten sonra hem çizmiş hem bir masal anlatmış annesine. Annesi resimlerinin yanında yazıya dökmüş.
Bir tane kiraz ağacı varmış. Bu kiraz ağacındaki bütün kirazlar ikili kirazmış. Bir daldaki ikili kirazların bir tanesi çok iyimiş. Diğeri de iyi kiraza tekme atıyormuş, ona kötü şeyler yapıyormuş. Sonra bir gün, kötü kiraz tekrar tekme atmaya çalışmış ama bulundukları dalın çok kırık olduğunu farketmemiş kötü kiraz. İyi kiraz bunu farkedip, ”artık tekme atma, birlikte düşeceğiz” demiş. Kötü kiraz da ”ben değil, sen düşeceksin” demiş, ”çünkü sen daha kötüsün”. Halbuki bu doğru değilmiş. Kötü kiraz tekme atmaya devam etmiş. İyi kiraz da ”tekme atmayı bırak, vallahi düşeriz birlikte” demiş. Kötü kiraz tekme atmaya devam etmiş. Ağacın dalı vallaha da kopmuş. O yüzden düşmüşler. Kötü kiraz sadece iyilerin değil, kötülerin de düşeceğini görmüş, özür dilemiş iyi kirazdan. Yoldan geçen biri kirazları görmüş, eve götürmüş, yıkamış ve yemiş. Sonra da yaşayan bir bahçeleri varmış, oraya çekirdekleri ekmiş. İki kiraz yanyana iki ağaca dönüşmüş. O iki kirazlar en üstte ve hala ikiliymiş. O yüzden hala konuşabilirlermiş. 🙂
Azra ise henüz yürümeden ilk kirazını yedi. İlk kiraz deneyiminde mutlu görünüyor.
Azra bir hafta sonra yürümeye başladı. 23 Haziran’da doğum günününü kutladı.
Azralar, Tunalar, Alazlar, Ekinler, Deranlar, Nehirler, Denizler ve Delfinalar güzel kirazlar yesinler. Bugün biz yetiştirelim; büyüdüklerinde onlar ağaçları sulamaya devam etsinler.
Nice farklı tohumlar düşecek topraklara. Yanyana yaşayan kiraz ağaçları, yanyana yaşayabilen insanların ve (sandığımızdan çok daha fazlasını anlatan, sadece mutluluğu hak eden) çocukların.
toprakana.org 